هویت گمشده استقلال؛ تیمی که نقشه راه ندارد

به گزارش کاپیتان نیوز، در فاصله 20 روز تا آغاز لیگ برتر فوتبال شرایط استقلال همچنان مبهم است و این باشگاه در بلاتکلیفی به سر می‌برد.

نقل و انتقالات آبی‌ها صدای هواداران را درآورده و از سوی دیگر مشخص نیست شرایط مدیریتی باشگاه به چه صورت پیش خواهد رفت. علی نظری جویباری از سمت مدیرعاملی استعفا کرده اما هلدینگ خلیج فارس هنوز این استعفا را نپذیرفته است. گفته می‌شود دلیل این موضوع این است که هنوز جمع‌بندی برای انتخاب جانشین او صورت نگرفته است.

هلدینگ خلیج فارس به عنوان مالک باشگاه استقلال در حال بررسی گزینه‌های مختلف است. آنها از شرایط موجود راضی نیستند نه از وضعیت کنونی استقلال و نه از اینکه هم هزینه می‌کنند و هم مورد انتقاد قرار می‌گیرند. به همین دلیل تلاش‌ها برای تغییرات آغاز شده اما واقعیت این است که هنوز به جمع‌بندی نهایی نرسیده‌اند.

روزهایی که در حال سپری شدن است، روزهای طلایی محسوب می‌شود و با از دست رفتن آن شرایط تیم قطعاً بدتر خواهد شد. در استقلال همه چیز آشفته است و نوعی سردرگمی در باشگاه دیده می‌شود.

رفتن نظری جویباری که دیر یا زود استعفایش پذیرفته خواهد شد، استقلال را در شرایط جدیدی قرار خواهد داد. دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند منکر اختلاف‌های او و علی تاجرنیا نماینده تام‌الاختیار هلدینگ و رئیس هیئت مدیره آبی‌پوشان شود.

با این شرایط سؤال این است که بعد از رفتن جویباری تکلیف چه می‌شود؟ آیا فرد جدیدی به عنوان مدیرعامل انتخاب می‌شود یا تاجرنیا با حفظ سمت، سرپرست مدیرعاملی هم خواهد شد؟ هر چه هست اینکه زمان می‌گذرد و این استقلال است که همچنان بلاتکلیف به کارش ادامه دهد و اثرات این موضوع قطعاً خود را در آینده و در مسابقات نشان خواهد داد.

آینده نامعلوم استقلال و فرصت‌هایی که از دست می‌رود

اگر یک سؤال ساده از هواداران استقلال پرسیده شود «تیم شما چه سبک بازی دارد؟» پاسخ اکثر آنها یا سکوت است، یا عباراتی مثل «سبک خاصی نداریم»، یا «بسته به حال روزمان بازی می‌کنیم». این دقیقاً همان نقطه‌ای‌ است که نشان می‌دهد استقلال سال‌هاست از داشتن یک فلسفه بازی محروم مانده است.

تیمی که فلسفه ندارد، شخصیت ندارد

استقلال در سال‌های اخیر با مربیان مختلفی کار کرده، اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند هویت فنی پایداری برای تیم ایجاد کنند. هر مربی با ایده‌ای متفاوت آمد و رفت، اما هیچ‌کدام به ساخت یک تیم با سبک مشخص نرسید. گاهی تیم پرس می‌کرد، گاهی فقط ضدحمله می‌زد و گاهی هم بی‌هدف به توپ ضربه می‌زد.

در فوتبال مدرن، سبک بازی یک تیم نه‌تنها معرف هویت آن باشگاه است، بلکه پایه‌ای برای جذب بازیکن، طراحی تمرینات، ساخت آکادمی و حتی انتخاب سرمربی بعدی محسوب می‌شود. اما استقلال همواره با «تغییر»، به‌جای «تثبیت»، مسیرش را طی کرده است.

یکی از معدود مقاطعی که استقلال چیزی شبیه به هویت بازی داشت، دوران کوتاه حضور آندره‌آ استراماچونی روی نیمکت آبی‌پوشان بود. تیم او با ترکیب فوتبال هجومی و مالکانه، شادابی و سازمان تاکتیکی را تلفیق کرده بود. اما پروژه او نیز نیمه‌تمام ماند و بعد از آن، هیچ‌کس ادامه همان راه را نرفت. هر مربی از صفر شروع کرد، بی‌آنکه بداند باشگاه چه مسیری را ترسیم کرده است.

تیم‌هایی مثل پرسپولیس، سپاهان و حتی تراکتور نشان داده‌اند که داشتن یک نقشه راه، ولو با مربیان متفاوت، می‌تواند ضامن موفقیت باشد، اما استقلال هنوز درگیر آزمون‌ و‌ خطاست. نه سبک بازی دارد، نه زبان فنی مشخص، نه برنامه‌ای برای آینده. حتی آکادمی باشگاه هم به‌جای تغذیه تیم اصلی، کاملاً جدا و بی‌ربط به آن فعالیت می‌کند.

استقلال بیش از هر چیز نیازمند یک «بازسازی فنی» است. باید کمیته فنی یا مدیر فنی‌ای تعیین شود که فلسفه مشخصی را در تیم نهادینه کند. این فلسفه باید در تمام رده‌های سنی پیاده شود و مربیان آینده نیز بر اساس آن انتخاب شوند نه بر اساس شهرت یا فشار هواداران. بدون این اصلاح بنیادین، هر مربی جدید تنها به بخشی از این چرخه تکراری تبدیل خواهد شد.

انتهای پیام/