پاسخی به مزدوری که نام خبرنگار بر خود گذاشت!

در روزهایی که ملت ایران داغدار شهادت فرماندهان ، دانشمندان و جان‌باختن کودکان بی‌گناه در حملات اخیر است، ناگهان صدایی بلند می‌شود نه از دل مردم، که از آن‌سوی مرزها؛ جایی که سال‌هاست مأمن خائنان و پناه مزدوران رسانه‌ای شده است.

مهدی رستم‌پور، فردی که سال‌هاست در سایه رسانه‌های معاند به‌جای روشنگری، به تخریب هویت ملی مشغول است، این بار با حمله‌ای ناجوانمردانه به بازیکنان تیم ملی والیبال ایران، نشان داد همچنان در صف کسانی ایستاده که هدفشان تضعیف غرور جمعی ملت ایران است.

در جریان دیدار تیم ملی والیبال مقابل اسلوونی، بازیکنان ایرانی با ادای احترام نظامی هنگام پخش سرود ملی، تصویری از وفاداری به وطن، مردم و خون شهیدان را ثبت کردند؛ صحنه‌ای که میلیون‌ها ایرانی در آن، تعهد به ریشه‌ها و غرور ملی را بازخوانی کردند. اما برای خائنی مثل رستم‌پور، این افتخار، خاری شد در چشم. او به‌جای تحسین این حرکت، زبان به تحقیر گشود؛ نه دشمن را نشانه گرفت، بلکه جوانان غیرتمند این سرزمین را.

 اما آقای رستم‌پور!

تو که سال‌هاست نان رسانه‌هایی را می‌خوری که شریک جنایات کودک‌کُش‌های صهیونیستی هستند، از کدام شرافت رسانه‌ای دم می‌زنی؟ شرافت را همان روز که از کشور فرار کردی، در فرودگاه جا گذاشتی.

احترام نظامی بازیکنان تیم ملی، نه نشانه وابستگی جناحی، بلکه ادای احترام به خون‌هایی است که برای امنیت این خاک ریخته شده. آن‌هایی که در خاک ایران شهید شدند تا امروز، فرزندان این ملت بتوانند پرچم کشورشان را با افتخار بالا ببرند.

ننگ بر تو که در اوج حملات پهپادی به خاک ایران، به‌جای اعتراض به متجاوزان، قلمت را متوجه غرور ملی کردی و به‌جای موضع‌گیری علیه دشمن، چرخیدی سمت فرزندان این ملت! این همان کنش رسانه‌ایست که «خدمت به دشمن» تعریف می‌شود.

و اما درباره‌ی تو، مهدی رستم‌پور:

سال‌هاست که از آغوش ملت گریخته‌ای و به دامان محافلی پناه برده‌ای که نانشان در بی‌ثباتی ایران است. 

تو نه خبرنگاری، نه صدای مردم ، تو بلندگوی رسانه های معاندی هستی که فقط به شرط تضعیف ایران به تو آنتن می‌دهند و امروز، دیگر پشت نقاب هم پنهان نیستی.

 ملت ایران، نام تو را در فهرست کسانی ثبت کرده که در بزنگاه‌ها، کنار دشمن ایستاده‌اند.

و ایران، با دشمنانش مدارا نمی‌کند… حتی اگر «خبرنگار» خطابشان کنند

تو، فقط یک بلندگوی تبلیغاتی برای همان‌هایی هستی که خواب فروپاشی ایران را می‌بینند.

از روزی که از وطن گریختی و به حاشیه امن دشمنان پناه بردی، دیگر هر واژه‌ات علیه ایران، سندی شد بر مزدوری‌ات. پشت تریبون رسانه‌های متخاصم ایستاده‌ای، اما نه برای حقیقت؛ برای حمله به همان مردمی که روزی از میانشان برخاستی.

تاریخ، چهره این خیانت را فراموش نخواهد کرد. و ملت ایران، خوب می‌دانند چه کسانی در روزهای خون و خاک، قلم را با نیت دشمن می‌چرخانند.

🔹ایران، با مردمش، با شهیدانش، با ورزشکارانی که به پرچمش احترام می‌گذارند، ایستاده است.

و تو، هر جا که باشی، یک چیز را خوب بدان:

ملت ایران، با خائنانش مدارا نمی‌کند. حتی اگر نام خبرنگار بر خود نهاده باشند.

زنده باد ایران