حمله تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی به خاک ایران، نمونهای آشکار از نقض تمام اصول انسانی، اخلاقی و حقوق بینالملل است. این اقدام نهتنها تعرض به حاکمیت ملی جمهوری اسلامی ایران، بلکه حملهای مستقیم به امنیت و آرامش میلیونها انسان بیگناه بود که شب را با وحشت و اضطراب به صبح رساندند.
رژیم کودککش صهیونیستی بار دیگر چهره واقعی خود را به جهانیان نشان داد؛ رژیمی که سالهاست با حملات متجاوزانه به سرزمینهای اشغالی، دست به نسلکشی و نابودی زیرساختهای زده است. بمباران مدارس، بیمارستانها و خانههای مردم بیدفاع در غزه، تنها بخشی از جنایاتی است که جهان هر روز شاهد آن بود.
اکنون همین رژیم غاصب و جنایتکار، با نقض آشکار حاکمیت ایران، آسمان کشور را نیز به جولانگاه تجاوز خود تبدیل کرده است. این اقدامات، نه دفاع که تکرار همان رویکرد خشن، غیرانسانی و بیقانونی است که در فلسطین تجربه شده و حالا به ایران رسیده است.
ایران، کشوری مستقل با تاریخی پرفراز و نشیب، هرگز در برابر چنین اقدامات غیرقانونی و غیراخلاقی سکوت نخواهد کرد. اما آنچه بیش از همه جای پرسش دارد، سکوت و انفعال نهادهای بینالمللی و کشورهای مدعی حقوق بشر است؛ آیا دفاع از انسانیت فقط در مرزهای سیاسی خاص معنا دارد؟
این تجاوز، ادامه زنجیرهای از جنایات رژیمی است که سالهاست از اصول ابتدایی انسانیت فاصله گرفته و به تهدیدی واقعی برای صلح جهانی بدل شده است. امروز، وجدان جهانی باید انتخاب کند؛ همراهی با حقیقت و عدالت، یا سکوت در برابر جنایت؟!
نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران با اتکاء به عنایات الهی و حمایت ملت بزرگ، مقتدر، با غیرت و وطن پرست خود با یا بدون کمک هر کشور و قدرت دیگری توان دفاع از خود را دارد، به گونهای که نمونهای بارز باشد برای آزادی خواهان دنیا در درازای تاریخ، کشور و ملتی که استقلال، آزادی و قدرت خود را به جهانیان اثبات خواهد کرد.